Wtrysk paliwa

System dostarczający wprost do cylindra (wtrysk bezpośredni), do kanału ssącego każdego z cylindrów (wtrysk pośredni wielopunktowy) lub do kolektora ssącego (wtrysk pośredni jednopunktowy) określoną dawkę paliwa płynnego pod ciśnieniem. Zwiększa on moc silnika, przy jednoczesnym zmniejszeniu zużycia paliwa i szkodliwych substancji w spalinach.

Trochę historii. Pierwsze systemy wtrysku benzyny pojawiły się w latach 20. XX wieku. Paliwo do wtryskiwaczy podawały pompy wtryskowe przypominające rozwiązania ze starszych silników wysokoprężnych. Pierwsze układy wtryskowe bez napędu obcego (czyli od silnika) sterowane elektronicznie pojawiły się w końcu lat 50., jednak jeszcze długo dominowały układy wtryskowe sterowane mechanicznie (np. Bosch K-Jetronic, w którym pomiar ilości zasysanego powietrza odbywa się mechanicznie i przekłada się na mechaniczne dozowanie paliwa). Na początku lat 90. popularność zdobył wtrysk jednopunktowy (jako nieco droższa alternatywa gaźnika, z jednym wtryskiwaczem umieszczonym nad kolektorem dolotowym), ale od połowy lat 90. stosuje się głównie wtrysk wielopunktowy, w którym każdy cylinder ma własny wtryskiwacz (nieodzowny przy wtrysku bezpośrednim). O podawanej dawce paliwa i czasie wtrysku decyduje sterownik silnika na podstawie informacji otrzymywanych z licznych czujników (patrz schemat). Układ wtrysku do silników wysokoprężnych ma inną budowę (patrz Common Rail, pompowtryskiwacz).