REKLAMA
Niezawodność Toyoty jest przysłowiowa. Konstruktorzy koncernu pracowali na tę reputację przez kilkadziesiąt lat. Obok dopracowanej konstrukcji, perfekcyjnego montażu i skutecznego systemu kontroli jakości, jednym z czynników decydujących o nieprzeciętnej trwałości samochodów tej marki jest procedura testowa.
Toyota bada zarówno prototypy, jak i seryjne pojazdy, skutecznie eliminując każdy słaby punkt konstrukcji. Nie zawsze można je zlokalizować w testach laboratoryjnych. Prawdziwym poligonem badawczym są tory testowe, na których prototypy pokonują miliony kilometrów, zanim trafią do produkcji. Pierwszy, skromny tor testowy powstał we wrześniu 1956 roku przy ówczesnym Toyota Technical Center w Toyota City. Dwukilometrowy, owalny tor pozwalał na rozwinięcie 100 km/h. Poza właściwym torem, zbudowano także 200-metrową „tarkę”. Po 3 latach obiekt rozbudowano o pochyłe podjazdy, zakręty oraz fragment o pofalowanej nawierzchni.
Większy i lepiej wyposażony tor Higashi-Fuji w Susono powstał w listopadzie 1966 roku. Miał długość 3,7 km oraz kilka odcinków do badania hamulców i zawieszeń. W latach 60. Toyota testowała auta sportowe, m.in. model 2000GT, na profesjonalnych torach wyczynowych. Największym z nich był 4-kilometrowy Fuji Speedway (1963) wzorowany na torach NASCAR. Korzystano także z toru Suzuka i nieużywanego już dziś toru AHPG Yatabe (na wyspie Honshu). Wraz ze wzrostem aktywności w Europie, od początku lat 70. Toyota odbywała jazdy testowe seryjnymi modelami w pobliżu Kolonii, ponieważ na autostradach RFN nie obowiązywał limit prędkości. Prototypy MR2 i kolejne generacje modelu Celica testowano w USA, na torach Riverside i Willow Springs. W 1979 roku zdecydowano o budowie toru testowego na północy wyspy Hokkaido, w mało zaludnionym, słynącym z niskich temperatur i znacznych opadów rejonie Japonii.
Tor testowy TAPG Na biegunie zimna
Tor testowy Shibetsu Hi-tech w Miasteczku Nic
Hybrydowa przyszłość w mrozie i upale
Obecnie wszystkie hybrydowe Toyoty oferowane w Europie są testowane na torze w belgijskim Zaventem koło Brukseli. Zaventem Proving Ground (ZPG) znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie centrum technicznego Toyota Motor Europe. Do użytku oddano go w lipcu 2011 roku, po 2 latach budowy. Koszt zakupu terenu i budowy wyniósł 47 milion Euro.
Główny tor ZPG ma długość 1,4 km i kształt owalu. Przy nim zbudowano specjalne odcinki testowe z różnymi rodzajami nawierzchni, w tym okrągłą płytę poślizgową o średnicy 90 m. W Zaventem 440 techników i inżynierów TME bada osiągi silnika, własności jezdne, poziom hałasu i wibracji, reakcje układu kierowniczego i hamulcowego, pracę zawieszenia oraz inne parametry. Obecnie w Japonii w prefekturze Aichi niedaleko siedziby głównej Toyoty powstaje na 650 hektarach wielkie centrum badawcze oraz tory do testowania samochodów z alternatywnym napędem. Jeden z nich jest wzorowany na niemieckim Nürburgring, na którym testowano już część nowych modeli Toyoty i Lexusa. Niedawno oddano do użytku fragment górskiej trasy o długości 5,3 km i różnicy wysokości 75 m. Całość inwestycji wycenionej na 2,8 miliarda dolarów powstanie do 2023 roku.
Gdy nowa konstrukcja Toyoty wymaga naprawdę ekstremalnych warunków, których nie sposób odtworzyć w laboratorium ani na torze testowym, grupa badawcza wraz z pojazdami wyrusza w najbardziej odległe miejsca na kuli ziemskiej. Już w latach 70. auta badano w ekstremalnych mrozach w kanadyjskim Cochrane. Zimą 2014 roku zasilany wodorem prototyp modelu Mirai był testowany w temperaturze poniżej -35°C w okolicy Yellowknife (Kanada). Inne auta są badane w północnych rejonach Finlandii. Gdy procedura testów wymaga ekstremalnych upałów, zespoły Toyoty pracują w Death Valley (Kalifornia), RPA lub Namibii.
źródło: TMC
