REKLAMA
Przodkiem serii samochodów terenowych Suzuki był Hopestar ON360, produkowany przez japoński Hope Motor Company. Podstawowe założenia wyglądu nadwozia przetrwały aż do modelu LJ80. Oczywiscie, jak większość samochodów terenowych w tamtych czasach, Hopestar wzorowany był na "dziadku Jeep'ie". Składana przednia szyba, wystające przednie błotniki i płaskie boki nadwozia to tylko niektóre tego przykłady tak, jak duże w porównaniu z nadwoziem koła. Kombinacja opona-koło przyszły prosto z Willys'a. To wszystko, to typowe rysy klasycznego pojazdu 4WD.
Silnik był dwusuwem chłodzonym powietrzem, z dwoma cylindrami, z firmy Mitsubishi - typu ME24D. Z pojemności 359cm3 osiągał 21 koni mocy przy 5500 obrotach na minutę i maksymalny moment obrotowy równy 31.4Nm przy 3500 obrotach. Dostępna była jedynie jedna wersja - ze składanym dachem. Rozstaw osi wynosił 1.95m, wymiary nadwozia: 2995x1295x1765mm (dł, szer, wys), a masa całkowita - 625kg. W roku 1967 japoński departament transportu zatwierdził projekt Hopestar'a i produkcja ruszyła. Sprzedaż rozpoczęto w 1968 roku, ale wyprodukowano ręcznie jedynie 15 egzemplarzy zanim firma zdecydowała o wstrzymaniu prac.
W 1968, Suzuki Motor Co. Ltd. zdobył prawa do produkcji samochodu Hopestar ON360 z Hope Motor Company. Suzuki w tamtym czasie był producentem motocykli i był zdobywcą kilku tytułów w wyścigach o mistrzostwo świata. Posiadał również pewne doświadczenie w produkcji samochodów, ale jedynie na rynek japoński. Suzki rozpoczął eksport swoich samochodów 4WD w 1974.
Warunki do produkcji pojazdu off-road były znacznie lepsze w Suzuki, niż w Hope Motor Company. W 1970 r. rozpoczęła się produkcja modelu o nazwie Jimny i w tym samym roku firma sprzedała swój milionowy pojazd.
Zanim pierwszy egzemplarz samochodu 4WD Suzki opóścił linię produkcyjną, mechanicy przyjrzeli się dokładnie projektowi Hopesta r. Wszystkie komponenty samochodu zostały dopracowane , lub ponownie zaprojektowane. Inżynierowie mieli trudne zadanie, gdyż Jimny musiał być zakwalifikowany do segmentu aut typu "mini-car" ze względu na bardzo ścisłe japońskie przepisy podatkowe w tym względzie. Oznaczało to również ograniczenie na pojemność silnika do 360cm3 i całkowitą długość, która nie mogła przekroczyć 3m oraz szerokość niewiększą niż 1.3m. Po dwóch latach rozwijania, pierwszy Jimny 360 (LJ10) opóścił linię produkcyjną. Jego linia nadwozia była zbliżona do tej, którą dziedziczą jego następcy, tacy jak LJ80, który dziesięć lat później wywarł znaczący wpływ na boom na pojazdy 4WD na świecie. LJ 10 był produkowany jedynie na rynek japoński. Posiadał dwusuwowy, dwucylindrowy silnik chłodzony powietrzem o pojemności 359cm3, wytwarzający 25 koni przy 6000obr/min i moment wynoszący 33.4Nm przy 5500obr/min.
Aby utrzymać wymogi samochodu w klasie mini-car, przestrzeń wewnętrzna została ograniczona kołem zapasowym, umieszczonym za siedzeniem kierowcy, co uczyniło go pojazdem 3-osobowym. LJ10 i modele, które po nim następowały, były produkowane w ten sposób do czasu, gdy japoński rząd nie wniósł zmian w wytycznych dla środków transportu.
Rok 1972 zaznaczył się zmianą modelu na LJ20. Podstawową różnicą był silnik. Teraz był chłodzony wodą, dwusuwowy, dwucylindrowy, z pojemności 359cm3 uzyskiwał 28 koni mocy przy 5500obr/min, a maksymalny moment obrotowy wynosił 37.3Nm przy 5000obr/min. Był to również czas wprowadzenia zamkniętego nadwozia metalowego. Niewielkich zmian nadwozia dokonano w 1973 r. Zintegrowane światło parkowania i kierunkowskazu zostało zastąpione dwoma niezależnymi, jedno nad drugim, na przedzie błotników.
Wytyczne "mini-car" zostały zmienione w 1976 r. Maksymalna pojemność silnika wynosiła odtąd 550cm3, całkowita długość 3.2m, a dopuszczalną masę pojazdu zwiększono z 1300 do 1400kg. Ostatecznie koło zapasowe zostało umieszczone tam, gdzie powinno być - na tylnej klapie co oznaczało, że w środku było miejsce dla czterech osób. Ten nowy model nazwano LJ50 (Jimny LJ50/SJ10). Posiadał chłodzony cieczą silnik o pojemności 539cm3, dwusuwowy, trzycylindrowy, o mocy 22.6 koni. Było to mniej niż w przypadku mniejszego silnika 360cm3, ale maksymalny moment obrotowy wynosił 52Nm przy 3000obr/min.
Rok 1977 był wielkim krokiem w historii Suzuki - serię samochodów Jimny zaczęto eksportować. Równolegle do LJ50 (SJ10) rozpoczęto produkcję SJ20 z czterosuwowym, czterocylindrowym silnikiem. Później model ten przemianowano na LJ80. Jego silnik posiadał 797cm3 pojemności i wytwarzał 42 konie przy 5500obr/min i maksymalny moment 61Nm przy 3500obr/min. W tym samym czasie pojemność zbiornika paliwa zwiększono z 26 do 40l, a rozstaw kół zwiększono o 10cm do 119cm z przodu i 120cm z tyłu. Można powiedzieć, że model z 1977 r. był niezależny od starszych - z wyższą maską, z wlotami powietrza z przodu u góry oraz z tylnymi światłami i zderzakiem zintegrowanym z nadwoziem. LJ50 i LJ80 mogą być rozróżniane jedynie po wyglądzie prędkościomierza - ten w LJ50 maksymalnie pokazywał 90km/h, a w LJ80 110km/h.
Dwa lata po wprowadzeniu do produkcji, LJ80 poddano zamianom nadwozia. Reflektory zmieniły pozycję oraz zmodyfikowano nieznacznie tzw. grill. Również zaoferowano po raz pierwszy stalowe drzwi. LJ50 był w ofercie dla rynku japońskiego do roku 1983, jedenaście lat po debiucie Jimny'ego. Kompleksowe zmiany modelu zostały zaprojektowane i Suzuki przedstawiło SJ410 (SJ30).
Inne ciekawe fakty:
Na rynek japoński oferowano (ściśle w/g zasad "mini-car") turbodoładowaną wersję samochodu Jimny 660 EPI Turbo, z silnikiem chłodzonym cieczą, trzycylindrowym, z intecoolerem i wtryskiem paliwa. Z 657cm3 i stopniu kompresji 8.1:1 osiągał 55 koni przy 5500 obr/min i maksymalny moment wynoszący 85Nm przy 3500 obr/min. W ofercie znajdowały się wersje z 5-cio biegową manualną skrzynią biegów oraz z 3-biegową przekładnią automatyczną. Od innych modeli Suzuki odróżniał go wlot powietrza na masce po lewej stronie.
Suzuki oferował czterodrzwiową wersję SJ30/SJ40 w Brunei, na bazie wersji "long wheel".
Nazwę "Samurai" zastosowano dla pierwszego sprzedanego poprzez oficjalne kanały dealerskie egzemplarza samochodu Suzuki w USA. W zależności od miejsca na świecie, gdzie sprzedawano auta Suzuki nosiły one różne nazwy: Samurai - Ameryka Północna i Południowa, Sierra - Australia, Nowa Zelandia i Europa oraz Jimny i Gypsy (zakłady Maruti Indie) - Azja.
